مرگی تکراری...

دیشب همین ساعت ها بود گوشیم زنگ خورد! دکترم بود...از همون حرفای همیشگی و احوال پرسی های منظور دار و بلا بلا بلا.... نزدیکای خدافظی گفت چرا بیداری؟ گفتمش مگه من از تو پرسیدم؟ ناراحتیش بی مورد بود... گفت داروهاتو نمیخوری نه؟ فهمیدم از بیخوابیم متوجه شده ولی گفتم چرا میخورم! دوباره خیلی جدی تر گفت کدومشون؟ گفتم خب معلومه همشون طبق همون نسخه ی قدیمی! سر ساعت و مو به مو! نفسشو بیرون داد گفت ببین من خودم این کارم قول میدم حتی یکیشو هم نخوردی تو این هفته! حرصم lost in my own thoughts...